The Secret Of Atlantis (Το Μυστικό Της Ατλαντίδας) του Carl Barks

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Στα 1954 ο Carl Barks βρισκόταν ήδη στην πιο δημιουργική καλλιτεχνικά περίοδο του,και είχε ήδη εγκαινιάσει μία νέα μορφή ιστοριών με ήρωα το πιο πλούσιο παπί του κόσμου.Αυτές που είχαν να κάνουν κυρίως με την αναζήτηση θησαυρών στα πιο απίθανα μέρη και τοποθεσίες του πλανήτη και όχι μόνο!!

Το Μυστικό της Ατλαντίδας έχει όλα τα στοιχεία μιας καθαρόαιμης περιπέτειας,εκτός από την αναζήτηση θησαυρού,ή μάλλον καλύτερα υπάρχει η αναζήτηση για απλά πενηνταράκια κοπής του 1916...Βλέπετε μέσο μιας ιδέας του Ντόναλντ,σχετικά με τη σπανιότητα νομισμάτων,ο Σκρούτζ αποφασίζει να αγοράσει όλα τα πενηνταράκια του 1916,έτσι ώστε να υπάρχει μόνο ένα που θα έχει τρομερή αξία και αργότερα θα το πουλήσει σε πολύ μεγάλη τιμή.
Ξεφορτώνεται τα υπόλοιπα στα βάθη του ωκεανού,και κρατάει μόνο ένα που όμως το καταστρέφει άθελα του μετά από ένα ξεκαρδιστικό κυνηγητό στο οποίο ο Barks παρουσιάζει ένα καταιγισμό από gags που θυμίζουν την εποχή που δούλευε στα studio της Disney ως animator στα cartoons.Απελπισμένος αποφασίζει να ξαναβρεί το μέρος στον ωκεανό που τα είχε πετάξει και το μόνο που θυμάται,είναι ότι το νερό είχε ένα πρασινοπό χρώμα..Με τη βοήθεια των ανιψιών του και το βιβλίο των μικρών εξερευνητών(που εδώ κάνει τη πρώτη του εμφάνιση και θα βοηθήσει τα ανίψια άπειρες φορές στο μέλλον)καθώς και με τη χρησιμοποίηση εξελιγμένης τεχνολογίας(στα σκάφανδρα)ο Σκρούτζ με τον Ντόναλντ βουτάνε στα νερά,στο σημείο που πιστεύουν ότι έριξε τα κέρματα...Εκεί όμως δεν θα ανακαλύψουν τα χαμένα πενηνταράκια μόνο αλλά μία ολόκληρη πολιτεία..Αυτήν της Ατλαντίδας...

Το τέταρτο τεύχος του Uncle Scrooge που δημοσιεύτηκε η ιστορία το 1954

Ο Barks αργεί πολύ να μπει στη κεντρική υπόθεση της ιστορίας,αλλά η ιδιοφυΐα του φαίνεται για μια ακόμα φορά,όταν το κάνει αυτό μέσα σε 2 μόλις σελίδες.Ουσιαστικά είναι σαν να έχουμε 2 ιστορίες σε μία(κλασικά gag με καθαρόαιμη περιπέτεια)που όμως συνδέονται μεταξύ τους με κοινό παρανομαστή την ή τις πεντάρες του Θείου Σκρούτζ.Ο οποίος ακόμα δεν έχει εξελιχθεί αρκετά στον Σκρούτζ των επόμενων χρόνων,ο οποίος όταν βλέπει π.χ. την υπόγεια πόλη της Ατλαντίδας δεν την αναγνωρίζει,και ο υποψιασμένος Ντόναλντ του λέει για πια πολιτεία μάλλον πρόκειται.Επίσης ο κατοπινός Σκρούτζ θα έψαχνε πρώτα για υποθαλάσσιους θησαυρούς και όχι για τις πεντάρες που πέταξε...Έιμαστε ακόμα σε μεταβατικό στάδιο στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του(αυτό θα γίνει κυρίως την επόμενη χρονιά το 1955)μιας από τις πιο σύνθετες αλλά και αντιφατικές στο χώρο της 9ης τέχνης.

Ο λαός της Ατλαντίδας πρώην άνθρωποι που μέτα από χιλιάδες χρόνια υποθαλάσσιας ζωής εξελίχθηκαν σε ψαρόμορφα πλάσματα(θυμίζουν και το the creature from the Black Lagoon της Universal που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά)μένουν σε μία κοινωνία κλειστή από τον κόσμο της στεριάς,και φυσικά δεν θέλουν με κανένα τρόπο να διαταραχτεί η αρμονία και η ειρήνη του κόσμου τους.Φυσικά δεν θα επιτρέψουν οι ήρωες μας να φύγουν από φόβο μην αποκαλύψουν την τοποθεσία τους στον έξω κόσμο.Ευτυχώς για τον Σκρούτζ και τον Ντόναλντ πάλι τα ανιψάκια ενεργούν ως από μηχανής Θεοί και θα δώσουν τη λύση παραδίδοντας μαθήματα...μουσικής από τον έξω κόσμο(σάτιρα του Barks για τους μοντέρνους ρυθμούς της εποχής του '50 όταν ο ίδιος λάτρευε την country μουσική)με τη χρησιμοποίηση κάποιων juke box που βρέθηκαν σε ένα παλαιό ναυάγιο...

Ο Donald και ο Scrooge βρίσκουν την Ατλαντίδα

Σίγουρα μία από τις πιο κλασικές ιστορίες του Barks,βάζει τα θεμέλια για τις μετέπειτα ιστορίες τύπου Θείος Σκρούτζ συναντά Indiana Jones(περιπέτεια στη Τραλα λα,Ο δρόμος για τη Τσιμπόλα κ.τ.λ.)και μια ιστορία στην οποία όλοι οι χαρακτήρες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.Κανένας δεν "καπελώνει" τον άλλο και όλοι βοηθάνε στη εξέλιξη της ιστορίας με τον δικό τους τρόπο.
Σχεδιαστικά ο Barks βρίσκεται ίσως στη καλύτερη εποχή του,με τα λεπτομερέστατα panel,τα αληθοφανή τοπία(συμβουλεύονταν συχνά το National Geographic για το σχεδιασμό τους)έχοντας αφήσει πίσω του το στυλ κινουμένων σχεδίων που χαρακτήριζε ειδικά τις πρώτες δουλειές του,όχι όμως και τα ξεκαρδιστικά gag(ολόκληρη η σκηνή στο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής προκαλεί ανεξάντλητα γέλια!!)

Η ξεκαρδιστική στιγμή στο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής

Η ιστορία πρωτοδημοσιεύτηκε στο Uncle Scrooge #5 τον Μάρτιο του 1954 και στη χώρα μας στο ΚΟΜΙΞ(Α'περιόδου) του Τερζόπουλου στο τεύχος #120 τον Ιούνιο του 1998 καθώς και στον 7ο τόμο της βιβλιοθήκης του Καρλ Μπάρξ(1953-1954).
Άλλη μία εκπληκτική δημιουργία του μεγάλου μας παραμυθά...

Tα άρθρα μου μπορείτε να τα βρίσκετε και στο προσωπικό μου blog  https://comicmaniacsgr.blogspot.gr/