Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Xθές ο Μickey Mouse ο πιο εμβληματικός ήρωας του Walt Disney έκλεισε τα 90 του χρόνια,και όμως παραμένει πιο αειθαλής,τετραπέρατος και φρέσκος από ποτέ!
Ήταν 18 Νοεμβρίου 1928 όταν ο αγαπημένος μας ποντικός έκανε τη παρθενική του εμφάνιση στην αίθουσα του κινηματογράφου Collony της Νέας Υόρκης,με το 8λεπτό cartoon Steamboat Willie,δημιουργός του οποίου ήταν ο 27χρονος τότε Walt Disney.Η μικρή μήκους ταινιούλα ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος που μετέτρεψε τον Mickey σε αστέρα πρώτου μεγέθους,και καθιέρωσε τον Disney σαν έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του 20ου αιώνα.Τα υπόλοιπα πέρασαν στην ιστορία...
Τον Νοέμβριο του 1998 με αφορμή τα 70 χρόνια από την προβολή της πρώτης εκείνης ταινίας με τον Mickey,οι Tito Faraci&Francesco Artibani γράφουν μία ιστορία εμπνευσμένη από το πρώτο εκείνο cartoon,ώς φόρο τιμής στο Steamboat Willie.
H ιστορία μας ξεκινά με μία απρόσμενη επίσκεψη του Μαύρου Πήτ(ναι καλά ακούσατε!)στο σπίτι του Mίκυ.Όχι δεν πρόκειται για ληστεία,ούτε για να τον απαγάγει(τουλάχιστον να ησυχάσει η Μίννυ στο τηλέφωνο)ο Πήτ απλά αφού φάει οτιδήποτε φαγώσιμο υπάρχει στο σπίτι,βάζει μία κασέτα στο βίντεο η οποία παρουσιάζει ένα ρεπορτάζ...Χάρη σε εργασίες ενίσχυσης επιχωματόσεων,που είχαν ως αποτέλεσμα τη πτώση της στάθμης του νερού,στο βυθό της Μύτης του Τσακαλιού,βρέθηκε ένα ναυάγιο..Ο Μίκυ με μεγάλη έκπληξη αναγνωρίζει το ποταμόπλοιο από όπου ξεκίνησαν όλα...Ο Πήτ τον πείθει να ζητήσει άδεια ανέλκυσης από το λιμεναρχείο για να βγάλουν το ναυάγιο στην επιφάνεια.Μονάχα που οι λόγοι δεν θα είναι καθαρά συναισθηματικοί και το ταξίδι θα έχει πολλά απρόοπτα και ανέλπιστες εκπλήξεις.....
Μία υπέροχη ιστορία γεμάτη νοσταλγία,έντονο συναίσθημα,γλυκόπικρο χιούμορ αλλά και συγκίνηση,οι Faraci&Artibani παραδίδουν ένα μικρό διαμάντι-φόρο τιμής στον Mickey και στον δημιουργό του,με σεβασμό στην ιστορία τους,και απέραντη αγάπη σε έναν κλασικό χαρακτήρα που έχει διασκεδάσει γενιές και γενιές αναγνωστών και θεατών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μου άρεσε πολύ το σημείο εκείνο,που ο Πήτ εκφράζει το παράπονό του,για το ότι ενώ ουσιαστικά γνωρίζεται με τον Μίκυ από τη στιγμή της δημιουργίας του,και ήταν μαζί στο πρώτο ταξίδι του Ατμόπλοιου Γουίλυ,δεν έχουν καταφέρει ποτέ να γίνουν φίλοι όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό στον Μίκυ....Μία ιδιαίτερη συναισθηματική πινελιά είναι αυτή η σκηνή σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας,που όσο ίσως κωμική και αν φαίνεται,κατά βάθος βγάζει περισσότερο συναίσθημα από όσο ίσως νομίζει ο αναγνώστης...Και αυτό θα το καταλάβει περισσότερο στο τέλος της ιστορίας...Επίσης απολαυστικοί και ολοζώντανοι οι 2 χαρακτήρες των Ρέμους&Ρούφους οι οποίοι με τα σπαρταριστά τους σχόλια καθ'ολη τη διάρκεια της ανέλκυσης του Ατμόπλοιου,μου θύμισαν τους γέρους από το Mappet Show και φυσικά το αστείο της όλης υπόθεσης ήταν το γεγονός που νόμιζαν ότι βλέπουν κλόουν από το τσίρκο(το σκαρί που είχε αγοράσει Ο Πήτ ήταν πριν πλωτό τσίρκο....)
Στο τέλος και μόνο η ανατροπή που φέρνουν σε όλη την ιστορία,δείχνει το συγγραφικό ταλέντο των δύο δημιουργών για μια ακόμα φορά,και πόσο άξιοι σεναριογράφοι είναι.Η ιταλική σχολή στα καλύτερα της!!
Το σχέδιο του Mastantuono μου θυμίζει έντονα Cavazzano και είναι ιδιαίτερα καρτουνίστικο με έντονη εκφραστικότητα στους χαρακτήρες και πλαστικότητα στις κινήσεις τους.Γνήσιο τέκνο της μοντέρνας ιταλικής σχεδιαστικής παραγωγής και αυτός,μας χαρίζει τις καλύτερες ίσως στιγμές του.
Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Τοpolino #2243 στις 24 Νοεμβρίου του 1998 για τα 75 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του Mickey,καθώς επίσης και σε άλλες χώρες όπως Γαλλία(Mickey Parade #241 1999)ΗΠΑ(Mickey Mouse Adventures #2 2005)Δανία(Jumbobog#225 1999) κ.α. Στη χώρα μας η εξαιρετική αυτή ιστορία δημοσιεύτηκε στο ΚΟΜΙΞ('Α περιόδου)#185 τον Νοέμβριο του 2003.
Εμείς να ευχηθούμε για μία ακόμα φορά ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΥ!!